Al vijftig jaar overleeft Smelik & Stokking Galleries woelige tijden in de kunstwereld. Op gepaste wijze wordt dat gevierd met een jubileumactie.
Door Margreet Hofland
Smelik & Stokking Galleries viert haar vijftigjarige jubileum. De galerie aan het Noordeinde is al jarenlang een begrip onder Haagse kunstenaars en kunstliefhebbers. De oranje markiezen met daarop in witte letters ‘Smelik & Stokking’ zijn splinternieuw. Aangeschaft ter gelegenheid van het jubileum. De galerie bestaat uit twee panden aan weerskanten van het Noordeinde. De ene kant grenst aan de paleistuin, de andere kant heeft een eigen tuin, tjokvol met beelden. “Ik denk dat wij wel de grootste verzameling beelden van heel Nederland hebben,” zegt galerie-eigenaar Jan van Munster.
De galerie is vijftig jaar geleden opgericht door Hans Smelik en André Stokking. Van Munster nam de kunsthandel precies vijfentwintig jaar later van hen over, daarvoor had hij een eigen galerie. Zijn vader was kunstenaar dus hij is met kunst opgegroeid. “Ik ben geboren tussen de penselen, dus ik wist niet beter,” zegt hij.
Het toeval wil dat Hans Smelik, juist komt binnenstappen. Hij was in de buurt. Smelik vertelt nog graag over die tijd. “Wat ik zo leuk vind, is dat de naam nog steeds bestaat. Vijftig jaar is sowieso al heel erg lang voor een kunsthandel om te blijven bestaan,” zegt hij met gepaste trots. “Het was een hele leuke periode, maar de tijden zijn wel erg veranderd.”
“Dat is zeker zo,” vult Van Munster aan. “Er zaten hier op het Noordeinde op een gegeven moment wel twintig galeries, maar er zijn er nog maar een paar van over. De werkzaamheden in de straat van afgelopen jaar hebben daar ook niet aan meegeholpen, dat duurde veel te lang. Er staat nu heel veel leeg.”
Waar Smelik begon met de echte Haagse kunstenaars, heeft Van Munster nu ook veel werk van buitenlandse kunstenaars. “Ik heb mijn eigen collectie opgebouwd. Er zijn nu veel meer bronzen beelden dan schilderijen. We laten ook veel zelf gieten. De kunstenaars komen met ontwerpen en die laten we dan uitvoeren.”
In de galerie aan de overkant zit de dochter van Jan van Munster, Tirza van Munster, achter een groot bureau. Een leuke jonge vrouw met donkerrode lipstick. Zij neemt dit jaar, ook weer na precies 25 jaar, het stokje van haar vader over. Tirza van Munster deed een opleiding voor kapster en ging bij kapsalon Kinki werken, vlak naast de galerie. Maar het bloed kroop waar het niet gaan kon. Al snel deelde ze haar vader mee dat ze in de galerie wilde werken. Als achttienjarige kwam ze in de zaak, nu vijf jaar geleden.
“Ze staat haar mannetje,” zegt Van Munster. “Ze heeft er een neus voor, ze is er net als ik mee opgevoed. Elke avond bij ons thuis gaan de gesprekken over kunst, over acties, over plannen… dus dat zit er gewoon in. En ze is daarnaast heel zakelijk. Ze zorgt voor publiciteit via de moderne media. Op Instagram heeft ze 26.000 volgers. We proberen om steeds meer jonge mensen te bereiken. Dat zijn de klanten van de toekomst.”
Tirza mailt inmiddels met een Arabier uit Riyad. “Kopers uit het Midden-Oosten zijn goede klanten, uit Rusland trouwens ook. Ze kopen vaak een hele collectie. Je zit natuurlijk wel met het verschepen. Het gaat nu om een beeld van 250 kilo. Gelukkig slapen ze daar nooit, ze reageren altijd direct. En ik doe dat ook,” zegt ze.
In onderling overleg met kunstenaars die aan de galerie verbonden zijn, is er een aantal beelden ontworpen, die voor speciale jubileumprijzen aangeboden worden. “We hebben nu klein werk van ongeveer vijftien kunstenaars zoals bijvoorbeeld Jan Snoeck, Annemarie van der Kolk en Mohana en er komt elke maand weer iets nieuws bij. We hebben er dit keer voor gekozen om het Jubileum niet meer heel groots te vieren, want daar komt iedereen op af, vooral ook op de hapjes en de drankjes. Nu hebben we alleen deze jubileumactie. We hadden op een gegeven moment openingen met 1500 man, maar de echte kopers komen tóch liever op andere momenten.
Ik ben wel heel blij met het nieuwe Noordeinde, het heeft veel te lang geduurd, maar nu komt er weer veel nieuwe horeca bij met gezellige terrassen en geen auto’s meer voor de deur. Ik zie hier steeds meer gebeuren in de straat.”
